W 1836 r. Sorel we Francji uzyskał pierwszy z wielu patentów na proces powlekania stali poprzez zanurzanie jej w stopionym cynku po jej pierwszym oczyszczeniu.Nadał procesowi nazwę „cynkowanie”.
Historia galwanizacji zaczyna się ponad 300 lat temu, kiedy pewien alchemik-chemik wymyślił powód, by zanurzyć czyste żelazo w stopionym cynku i ku jego zdumieniu na żelazie rozwinęła się błyszcząca srebrna powłoka.Miało to stać się pierwszym krokiem w genezie procesu cynkowania.
Historia cynku jest ściśle powiązana z historią cynkowania;Już 2500 lat temu znaleziono ozdoby wykonane ze stopów zawierających 80% cynku.Mosiądz, stop miedzi i cynku, pochodzi z co najmniej X wieku pne, a znaleziony w tym okresie mosiądz judejski zawierał 23% cynku.
Słynny indyjski tekst medyczny, Charaka Samhita, napisany około 500 roku p.n.e., wspomina o metalu, który po utlenieniu dał pushpanjan, znany również jako „wełna filozofa”, uważany za tlenek cynku.Tekst szczegółowo opisuje jego zastosowanie jako maści do oczu i leczenia otwartych ran.Tlenek cynku do dziś stosowany jest w stanach skóry, w kremach kalaminowych i maściach antyseptycznych.Z Indii produkcja cynku przeniosła się w XVII wieku do Chin, aw 1743 r. w Bristolu powstała pierwsza europejska huta cynku.
W 1824 r. Sir Humphrey Davy wykazał, że gdy dwa różne metale zostały połączone elektrycznie i zanurzone w wodzie, korozja jednego z nich uległa przyspieszeniu, podczas gdy drugi otrzymał pewien stopień ochrony.Na podstawie tej pracy zasugerował, że miedziane dna drewnianych okrętów wojennych (najwcześniejszy przykład praktycznej ochrony katodowej) można chronić przez przymocowanie do nich żelaznych lub cynkowych płyt.Kiedy drewniane kadłuby zostały zastąpione żelazem i stalą, nadal stosowano anody cynkowe.
W 1829 Henry Palmer z London Dock Company otrzymał patent na „wcięte lub faliste blachy metalowe”, jego odkrycie miałoby dramatyczny wpływ na projektowanie przemysłowe i galwanizację.
Czas publikacji: 29 lipca-2022